sister academic and author Prof. Dr. Fatmagül Berktay announced.
"Of course, we have descended, but there is always a slope to climb... Of course, we have also descended and took a breather, but there are always parcels on our backs on the shoulders... Of course, both anise and almonds have burned through our nose, but always the smell of ink, always paint, always glue. Of course, the folded paper in an envelope also lies in our hands, but there is always a 57x82 layer... Of course, we also sliced the bread, but the skin guillotine remains... Of course, there are shouts and shouts in the middle of the streets, but there is always a hug in the squares. ..
That's how Muzo, that's how "the porter of the revolution", you are now shouldering the memories of long years, you are hitting a slope, you are going, but there is always a revolution, don't always carry hope for the future. What's left behind is on my shoulder..."
SoL writer Asaf Güven Aksel about Erdoğdu on his social media account after his death[1]
[1] "Elbet indiğimiz de olmuştur, ama hep çıkılan bir yokuş kalıyor... Elbet indirip soluklandığımız da olmuştur, ama hep sırtta omuzda koliler kalıyor... Elbet anason da, badem de yakıp geçmiştir genzimizden, ama hep mürekkep, hep boya, hep tutkal kokusu kalıyor... Elbet bir zarf içinde katlanmışı da uzanmıştır kâğıdın ellerimize, ama hep 57x82 bir tabaka kalıyor... Elbet ekmek de dilimlemişizdir, ama hep cilt giyotini kalıyor... Elbet bağırış çağırış da vardır sokak ortalarında, ama hep meydanlarda kucaklaşma kalıyor...
İşte böyle Muzo, işte böyle "devrimin hamalı" sen şimdi uzun yılların anılarını sırtlayıp vuruyorsun bir yokuşa kendini, gidiyorsun, ama hep devrim kalıyor, hep yarınlara umut taşıma. Ardında kalan, omzum üstüne..."