Quantcast
Viewing all articles
Browse latest Browse all 3479

Word Origins | Çıra, Çırak


 Mavi Boncuk |

Çıra: kindling[1], resineus wood EN; fromFA çarāġ/çirāġ چراغ kandil, lamba oldFA çirāk  *çira- yanmak, ışımak.

1. Çam gibi reçineli ağaçların yağlı ve çabuk yanan kısmı.
2. Ağacın bu kısmından alınıp ateş tutuşturmakta kullanılan ufak odun parçası.
Çıra gibi (Marmara çırası gibi) yanmak: Büyük bir zarara uğramak, perîşan olmak.

Oldest Source: çıraġ "mum, kandil" [ Mukaddimetü'l-Edeb (1300 yılından önce) ]
çirağ/çerağ "lamba, meşale" [ Aşık Paşa, Garib-name (1330) ]
çira "ateş yakmaya yarayan reçineli tahta parçası" [ Meninski, Thesaurus (1680) ]

Çırak: novice[2] apprentice[3] EN; FromFA çarāġ/çirāġ چراغ kandil, meşale, çıra

Oldest Source: çérāğ etmek "(tarikat ve loncada) inisiye etmek, meratibin ilk basamağında görevlendirmek" [ TDK, Tarama Sözlüğü (1500 yılından önce) ]

çerāğ/çirāğ "hizmetçi, uşak" [ Meninski, Thesaurus (1680) ]

[1] kindling (n.) "material for lighting fire," usually dry wood in small pieces, 1510s, verbal noun from kindle (v.). Earlier "a setting alight" (c. 1300).

[2] novice (n.) mid-14c., "probationer in a religious order," from Old French novice "beginner" (12c.), from Medieval Latin novicius, noun use of Latin novicius "newly imported, newly arrived, inexperienced" (of slaves), from novus "new" (see new). Meaning "inexperienced person, one new to his circumstances" is attested from early 15c. As an adjective, "having the character of a beginner; befitting a novice," from 1520s. novitiate (n.) also noviciate, c. 1600, "state of being a novice," from French noviciat or directly from Medieval Latin novitiatus, from Late Latin novitius "novice," from Latin adjective novicius "newly arrived, inexperienced" (see novice). Meaning "quarters in a convent occupied by novices" is from 1620s.

[3] apprentice (n.) "one bound by legal agreement to an employer to learn a craft or trade," c. 1300, from Old French aprentiz "someone learning" (13c., Modern French apprenti, taking the older form as a plural), also as an adjective, "unskilled, inexperienced," from aprendre "to learn; to teach" (Modern French apprendre), contracted from Latin apprehendere "take hold of, grasp" mentally or physically, in Medieval Latin "to learn" (see apprehend). Shortened form prentice, prentis long was more usual in English.


Viewing all articles
Browse latest Browse all 3479

Trending Articles