
[*] appointee (n.) 1768, after French appointé, from apointer "arrange, settle, place;" see appoint + -ee.
Kayyım: mosque caretaker EN from AR ḳayyim قيّم [#ḳwm/ḳym] yönetici, bekçi, bir şeyi vekâleten idare eden < Ar ḳāma ͭ/ḳiyām قامة/قيام durma
Kayyum: fromAR ḳayyūm قيّوم [ḳwm/ḳym] ebedi, kalıcı, Allahın bir sıfatı → kamet. from Aramaic ḳayyūm, ḳayyūmā קיּוּם 1. varlık, varoluş, 2. saklama, muhafaza etme, berkitme. [ Gülşehri, Mantıku't-Tayr, 1317] ol ḥakīm ü ḥāyy u ḳayyūm u ḳadīm. (Source: Jastrow sf. 1356, Jeffery sf. 245.)
Kamet: from AR ḳāma ͭ قامة [ḳwm/ḳym]
1. duruş, boy, endam,
2. namaz için ayakta durma fromAR ḳiyām قيام
1. ayağa kalkma, durma, dikilme,
2. karşı koyma, direnme,
3. administrator[1] , guardian[2], trustee[3] EN başında durma, yönetme,
4. var olma
Oldest Source: [ Mukaddimetü'l-Edeb [ (before circa 1300) ] Arapça ḳwm/ḳym kökünden gelen ḳāmat قامة ".
İkamet: fromAR iḳāma ͭ إقامة [#ḳwm/ḳym IV msd.] → ikame
Oldest Source: "mesken tutma, konaklama" [ Ahmet Vefik Paşa, Lugat-ı Osmani (1876) ]
Kıyamet: fromAR ḳiyāma ͭ قيامة [#ḳwm/ḳym msd.] 1. birlikte ayağa kalkma, kalkışma, 2. son yargı gününde ölülerin ayaklanması < Ar ḳiyām قيام [III msd.] ayağa kalkma → kamet
Oldest Source: kıyamat [ (before circa 1300) ] kıyamat kopmak [ Tezkiret-ül Evliya (1341) : halk içinde kıyamat kopdı kim vasfa gelmez ]
[ Kutadgu Bilig, 1069]
ḳıyāmatta körkit tolun teg yüzin [kıyamet günü göster dolunay gibi yüzünü]
kıyamet kopmak [ anon., Tezkiretü'l-Evliya terc., 1341]
halk içinde kıyāmet kopdı kim vasfa gelmez
kızıl kıyamet [ Evliya Çelebi, Seyahatname, <1683 font="">1683>
dipi ve boran ve kızıl kıyāmet çekerek
Syriac ḳiyāmā ; ἀνάστασις anástasis GR resurrection, rebirth.
[1] administrator (n.)
"one who has been given authority to manage," mid-15c., from Middle French administrateur or directly from Latin administrator "a manager, conductor," agent noun from past participle stem of administrare "to manage, control, superintend" (see administer). Estate sense is earliest.
[2] guardian (n.) "one who guards," early 14c., garden; early 15c., gardein, from Anglo-French gardein (late 13c.), Old French gardien "keeper, custodian," earlier guarden, from Frankish *warding-, from the Germanic source of guard (v.).
Specific legal sense is from 1510s. Guardian angel is from 1630s.
[3] trustee (n.) "person who is responsible for the property of another," 1640s, from trust (v.) + -ee.