Mavi Boncuk |
Zafer: victory[1], triumph[2] EN
fromAR ẓafar ظَفَر [#ẓfr faˁal ] düşmanı veya avı alt etme AR ẓafira ظَفِرَ pençeledi, alt etti fromAR ẓufr/ẓifr ظُفْر tırnak, pençe, özellikle yırtıcı kuşların pençesi (Aramaic ṭephərā טפרא tırnak; Akadian ṣupru/ṣuppāru.
source:
[ anon., Mukaddimetü'l-Edeb terc., y. 1300] ẓafar bérilmiş er
[ Aşık Paşa, Garib-name, 1330] ol sebebden Nemrud'a buldı ẓafer
Galip: winner, victor , triumphant[2]
fromAR ġālib غالب yenen, üstün AR ġalaba غَلَبَ üstün idi, üstün geldi
source:
[ anon., Mukaddimetü'l-Edeb terc., y. 1300] ġalebe kıldı anıŋ üze = ġālib boldı
[ anon., Ferec ba'd eş-şidde, 1451] Meliküŋ şefkati oğlancuğa ġālib-idl.
[1] victory (n.) c. 1300, "military supremacy, victory in battle or a physical contest," from Anglo-French and Old French victorie (12c.) and directly from Latin victoria "victory," from past participle stem of vincere "to overcome, conquer" (from nasalized form of PIE root *weik- "to fight, conquer").
V.E. ("victory in Europe") and V.J. ("victory in Japan") days in World War II were first used Sept. 2, 1944, by James F. Byrne, U.S. director of War Mobilization ["Washington Post," Sept. 10, 1944].
[2] triumph (n.) late 14c., "success in battle, conquest," also "spiritual victory" and "a procession celebrating victory in war," from Old French triumphe (12c., Modern French triomphe), from Latin triumphus "an achievement, a success; celebratory procession for a victorious general or admiral," from Old Latin triumpus, probably via Etruscan from Greek thriambos "hymn to Dionysus," a loan-word from a pre-Hellenic language.
triumph (v.) mid-15c., from Old French triumpher (13c.), from Latin triumphare, from triumphus
Zafer: victory[1], triumph[2] EN
fromAR ẓafar ظَفَر [#ẓfr faˁal ] düşmanı veya avı alt etme AR ẓafira ظَفِرَ pençeledi, alt etti fromAR ẓufr/ẓifr ظُفْر tırnak, pençe, özellikle yırtıcı kuşların pençesi (Aramaic ṭephərā טפרא tırnak; Akadian ṣupru/ṣuppāru.
source:
[ anon., Mukaddimetü'l-Edeb terc., y. 1300] ẓafar bérilmiş er
[ Aşık Paşa, Garib-name, 1330] ol sebebden Nemrud'a buldı ẓafer
Galip: winner, victor , triumphant[2]
fromAR ġālib غالب yenen, üstün AR ġalaba غَلَبَ üstün idi, üstün geldi
source:
[ anon., Mukaddimetü'l-Edeb terc., y. 1300] ġalebe kıldı anıŋ üze = ġālib boldı
[ anon., Ferec ba'd eş-şidde, 1451] Meliküŋ şefkati oğlancuğa ġālib-idl.
[1] victory (n.) c. 1300, "military supremacy, victory in battle or a physical contest," from Anglo-French and Old French victorie (12c.) and directly from Latin victoria "victory," from past participle stem of vincere "to overcome, conquer" (from nasalized form of PIE root *weik- "to fight, conquer").
V.E. ("victory in Europe") and V.J. ("victory in Japan") days in World War II were first used Sept. 2, 1944, by James F. Byrne, U.S. director of War Mobilization ["Washington Post," Sept. 10, 1944].
[2] triumph (n.) late 14c., "success in battle, conquest," also "spiritual victory" and "a procession celebrating victory in war," from Old French triumphe (12c., Modern French triomphe), from Latin triumphus "an achievement, a success; celebratory procession for a victorious general or admiral," from Old Latin triumpus, probably via Etruscan from Greek thriambos "hymn to Dionysus," a loan-word from a pre-Hellenic language.
triumph (v.) mid-15c., from Old French triumpher (13c.), from Latin triumphare, from triumphus